Το παρακάτω είναι ένα απόσπασμα από «Το παράδοξο της εποχής μας» του Bob Moorehead. Συνοψίζει τέλεια όλα τα ‘ανάποδα’ του πολιτισμού μας.
«Έχουμε ψηλότερα κτίρια αλλά χαμηλότερη αυτοπεποίθηση, φαρδύτερους αυτοκινητόδρομους αλλά στενότερες απόψεις, ξοδεύουμε περισσότερα αλλά έχουμε λιγότερα, αγοράζουμε περισσότερα αλλά απολαμβάνουμε λιγότερα. Έχουμε μεγαλύτερα σπίτια και μικρότερες οικογένειες, περισσότερες ανέσεις και λιγότερο χρόνο. Έχουμε περισσότερα πτυχία, αλλά λιγότερη λογική, περισσότερες γνώσεις αλλά λιγότερη κρίση. Περισσότερους εμπειρογνώμονες και ακόμη περισσότερα προβλήματα. Έχουμε περισσότερες συσκευές, αλλά παίρνουμε μικρότερη ικανοποίηση, περισσότερα φάρμακα αλλά λιγότερη υγεία, παίρνουμε περισσότερες βιταμίνες αλλά βλέπουμε λιγότερα αποτελέσματα.
Πίνουμε πολύ, καπνίζουμε πολύ, ξοδεύουμε πολύ, γελάμε λίγο, οδηγούμε γρήγορα, θυμώνουμε γρήγορα, μένουμε ξύπνιοι ως αργά, σηκωνόμαστε κουρασμένοι, διαβάζουμε πολύ σπάνια, παρακολουθούμε πολύ τηλεόραση και προσευχόμαστε σπάνια.
Έχουμε πολλαπλασιάσει τα υπάρχοντά μας αλλά μειώσαμε τις αξίες μας, πετάμε με αεροπλάνα για να φτάσουμε κάπου γρήγορα να κάνουμε λιγότερα και να επιστρέψουμε νωρίτερα. Υπογράφουμε περισσότερες συμβάσεις για να λάβουμε λιγότερα κέρδη. Μιλάμε πάρα πολύ, αγαπάμε πολύ σπάνια και λέμε ψέματα πολύ συχνά. Έχουμε μάθει να βγάζουμε τα προς το ζην, αλλά όχι να ζούμε. Έχουμε προσθέσει χρόνια στην ζωή, όχι ζωή στα χρόνια.
Έχουμε πάει στο φεγγάρι και έχουμε γυρίσει αλλά δεν διασχίζουμε τον δρόμο μέχρι απέναντι να γνωρίσουμε τον καινούριο μας γείτονα. Έχουμε κατακτήσει το διάστημα, αλλά όχι τον εσωτερικό μας κόσμο. Έχουμε κάνει μεγαλύτερα πράγματα, αλλά όχι καλύτερα τα πράγματα. Προσπαθούμε να καθαρίσουμε την ατμόσφαιρα έχοντας δηλητηριασμένη την ψυχή μας, έχουμε διασπάσει το άτομο, αλλά όχι τις προκαταλήψεις μας.
Γράφουμε περισσότερο, αλλά μαθαίνουμε λιγότερο, προγραμματίζουμε περισσότερα, αλλά επιτυγχάνουμε λιγότερα. Μάθαμε να βιαζόμαστε, αλλά όχι να περιμένουμε, έχουμε περισσότερα όπλα, αλλά λιγότερο ειρήνη, υψηλότερα εισοδήματα, αλλά χαμηλότερα ήθη, περισσότερα πάρτι, αλλά λιγότερη διασκέδαση, περισσότερα τρόφιμα, αλλά λιγότερους χορτάτους, περισσότερο γνωστούς, αλλά λιγότερους φίλους, περισσότερη προσπάθεια, αλλά μικρότερη επιτυχία.
Χτίζουμε γρηγορότερους υπολογιστές να κατέχουν περισσότερες πληροφορίες, για να παράγουν περισσότερα αντίγραφα, αλλά έχουμε λιγότερη επικοινωνία, οδηγούμε μικρότερα αυτοκίνητα που έχουν μεγαλύτερα προβλήματα, κατασκευάζουμε μεγαλύτερα εργοστάσια που παράγουν λιγότερο. Έχουμε γίνει πολύ σε ποσότητα, αλλά υστερούμε σε ποιότητα.
Έχουμε μπερδέψει την αξία με την τιμή
Πίνουμε πολύ, καπνίζουμε πολύ, ξοδεύουμε πολύ, γελάμε λίγο, οδηγούμε γρήγορα, θυμώνουμε γρήγορα, μένουμε ξύπνιοι ως αργά, σηκωνόμαστε κουρασμένοι, διαβάζουμε πολύ σπάνια, παρακολουθούμε πολύ τηλεόραση και προσευχόμαστε σπάνια.
Έχουμε πολλαπλασιάσει τα υπάρχοντά μας αλλά μειώσαμε τις αξίες μας, πετάμε με αεροπλάνα για να φτάσουμε κάπου γρήγορα να κάνουμε λιγότερα και να επιστρέψουμε νωρίτερα. Υπογράφουμε περισσότερες συμβάσεις για να λάβουμε λιγότερα κέρδη. Μιλάμε πάρα πολύ, αγαπάμε πολύ σπάνια και λέμε ψέματα πολύ συχνά. Έχουμε μάθει να βγάζουμε τα προς το ζην, αλλά όχι να ζούμε. Έχουμε προσθέσει χρόνια στην ζωή, όχι ζωή στα χρόνια.
Έχουμε πάει στο φεγγάρι και έχουμε γυρίσει αλλά δεν διασχίζουμε τον δρόμο μέχρι απέναντι να γνωρίσουμε τον καινούριο μας γείτονα. Έχουμε κατακτήσει το διάστημα, αλλά όχι τον εσωτερικό μας κόσμο. Έχουμε κάνει μεγαλύτερα πράγματα, αλλά όχι καλύτερα τα πράγματα. Προσπαθούμε να καθαρίσουμε την ατμόσφαιρα έχοντας δηλητηριασμένη την ψυχή μας, έχουμε διασπάσει το άτομο, αλλά όχι τις προκαταλήψεις μας.
Γράφουμε περισσότερο, αλλά μαθαίνουμε λιγότερο, προγραμματίζουμε περισσότερα, αλλά επιτυγχάνουμε λιγότερα. Μάθαμε να βιαζόμαστε, αλλά όχι να περιμένουμε, έχουμε περισσότερα όπλα, αλλά λιγότερο ειρήνη, υψηλότερα εισοδήματα, αλλά χαμηλότερα ήθη, περισσότερα πάρτι, αλλά λιγότερη διασκέδαση, περισσότερα τρόφιμα, αλλά λιγότερους χορτάτους, περισσότερο γνωστούς, αλλά λιγότερους φίλους, περισσότερη προσπάθεια, αλλά μικρότερη επιτυχία.
Χτίζουμε γρηγορότερους υπολογιστές να κατέχουν περισσότερες πληροφορίες, για να παράγουν περισσότερα αντίγραφα, αλλά έχουμε λιγότερη επικοινωνία, οδηγούμε μικρότερα αυτοκίνητα που έχουν μεγαλύτερα προβλήματα, κατασκευάζουμε μεγαλύτερα εργοστάσια που παράγουν λιγότερο. Έχουμε γίνει πολύ σε ποσότητα, αλλά υστερούμε σε ποιότητα.
Έχουμε μπερδέψει την αξία με την τιμή
Στις μέρες μας οι άνθρωποι γνωρίζουν την τιμή όλων και την αξία κανενός.
Αυτή είναι η εποχή της ταχυφαγείας και της αργής πέψης. Ψηλοί άνδρες με κοντούς χαρακτήρες, υψηλά κέρδη αλλά ρηχές σχέσεις. Αυτή είναι η εποχή της ‘παγκόσμιας ειρήνης’ αλλά και του εγχώριου πολέμου, περισσότερο ελεύθερο χρόνο αλλά λιγότερο διασκεδαστικό, υψηλότερα ταχυδρομικά τέλη αλλά πιο αργές υπηρεσίες, περισσότερα είδη τροφίμων, αλλά λιγότερη υγιεινή διατροφή. Αυτή είναι η εποχή των δύο εισοδημάτων αλλά και των περισσότερων διαζυγίων. Αυτή είναι η εποχή των αστραφτερών σπιτιών, αλλά των διαλυμένων.
Αυτή είναι η εποχή των γρήγορων ταξιδιών, των πάνων μιας χρήσης, της τροφής από κουτιά, των σχέσεων μιας βραδιάς, των υπέρβαρων σωμάτων και των χαπιών που κάνουν τα πάντα, μπορούν να σε ευθυμήσουν, να σε ηρεμήσουν ή να σε σκοτώσουν. Αυτή είναι η εποχή που υπάρχει πολύ πράμα στην βιτρίνα και τίποτα στην αποθήκη.
Γιατί επιλέγουμε να ζούμε έτσι;
Αγοράζουμε πράγματα που δεν χρειαζόμαστε
με λεφτά που δεν έχουμε
για να εντυπωσιάσουμε ανθρώπους που δεν συμπαθούμε.
Αυτή είναι η εποχή της ταχυφαγείας και της αργής πέψης. Ψηλοί άνδρες με κοντούς χαρακτήρες, υψηλά κέρδη αλλά ρηχές σχέσεις. Αυτή είναι η εποχή της ‘παγκόσμιας ειρήνης’ αλλά και του εγχώριου πολέμου, περισσότερο ελεύθερο χρόνο αλλά λιγότερο διασκεδαστικό, υψηλότερα ταχυδρομικά τέλη αλλά πιο αργές υπηρεσίες, περισσότερα είδη τροφίμων, αλλά λιγότερη υγιεινή διατροφή. Αυτή είναι η εποχή των δύο εισοδημάτων αλλά και των περισσότερων διαζυγίων. Αυτή είναι η εποχή των αστραφτερών σπιτιών, αλλά των διαλυμένων.
Αυτή είναι η εποχή των γρήγορων ταξιδιών, των πάνων μιας χρήσης, της τροφής από κουτιά, των σχέσεων μιας βραδιάς, των υπέρβαρων σωμάτων και των χαπιών που κάνουν τα πάντα, μπορούν να σε ευθυμήσουν, να σε ηρεμήσουν ή να σε σκοτώσουν. Αυτή είναι η εποχή που υπάρχει πολύ πράμα στην βιτρίνα και τίποτα στην αποθήκη.
Γιατί επιλέγουμε να ζούμε έτσι;
Αγοράζουμε πράγματα που δεν χρειαζόμαστε
με λεφτά που δεν έχουμε
για να εντυπωσιάσουμε ανθρώπους που δεν συμπαθούμε.
Η αλλαγή ξεκινά με τον καθένα.
Είμαστε ατομικά υπεύθυνοι για τις πράξεις και την συμπεριφορά μας.
Τι είδους κόσμο φτιάχνουμε με τον τρόπο που επιλέγουμε να ζούμε την ζωή μας;
ΠΗΓΗ
Είμαστε ατομικά υπεύθυνοι για τις πράξεις και την συμπεριφορά μας.
Τι είδους κόσμο φτιάχνουμε με τον τρόπο που επιλέγουμε να ζούμε την ζωή μας;
ΠΗΓΗ
RSS Feed
