«Όλοι είναι ιδιοφυΐες. Αλλά αν κρίνεις ένα ψάρι από την ικανότητα του να σκαρφαλώσει σε ένα δέντρο, θα περάσει όλη τη ζωή του νομίζοντας ότι είναι ηλίθιο.»
Η φράση αυτή κυκλοφορεί πολύ στο διαδίκτυο και το Facebook και αποδίδεται στον Άλμπερτ Αϊνστάιν.
Το είπε όμως τελικά αυτό ο Αϊνστάιν;
Αυτό μας απαντάει σε ένα ενδιαφέρον άρθρο η Liza στο e-mama.
Δείτε και αυτό το εκπληκτικό βίντεο με ελληνικούς υπότιτλους!
Η φράση αυτή κυκλοφορεί πολύ στο διαδίκτυο και το Facebook και αποδίδεται στον Άλμπερτ Αϊνστάιν.
Το είπε όμως τελικά αυτό ο Αϊνστάιν;
Αυτό μας απαντάει σε ένα ενδιαφέρον άρθρο η Liza στο e-mama.
Δείτε και αυτό το εκπληκτικό βίντεο με ελληνικούς υπότιτλους!
Δεν υπάρχει ουσιαστική απόδειξη ότι ο Αϊνστάιν έκανε αυτή τη δήλωση. Όλα ξεκίνησαν από το βιβλίο αυτοβοήθειας του 1955 «Ο ρυθμός της ζωής: Ζώντας κάθε μέρα με πάθος και με σκοπό» του Matthew Kelly που περιείχε ένα κεφάλαιο με τίτλο «Όλοι είναι ιδιοφυΐες» το οποίο ξεκινάει ως εξής:
“Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είπε: «Όλοι είναι ιδιοφυΐες. Αλλά αν κρίνεις ένα ψάρι από την ικανότητα του να σκαρφαλώσει σε ένα δέντρο, θα περάσει όλη τη ζωή του νομίζοντας ότι είναι ηλίθιο.» Η ερώτηση που έχω εγώ για εσάς είναι «Εσείς σε τι πράγμα ακριβώς είστε ιδιοφυΐες;”
Η αναφορά αυτή παραπέμπει σε ένα μακροχρόνιο αλληγορικό πλαίσιο. Δηλαδή δεν είναι σωστό να κρίνουμε ένα ζώο, εστιάζοντας σε μια δεξιότητα που δεν διαθέτει αυτό το πλάσμα. Ένα ψάρι είναι εξειδικευμένο να κολυμπά εξαιρετικά, και η ικανότητά του να σκαρφαλώσει σε ένα δέντρο είναι ανύπαρκτη ή υποτυπώδης. Στον τομέα της εκπαίδευσης αυτή η αλληγορία έχει χρησιμοποιηθεί επανειλημμένα για περισσότερα από εκατό χρόνια. Ως εκ τούτου, αυτή η δήλωση είναι χτισμένη σε ιδέες που έχουν κυκλοφορήσει μεταξύ των εκπαιδευτών για πολλές δεκαετίες.
Από τότε βρέθηκαν πολλές παρόμοιες αλληγορικές ιστορίες για το παράδοξο εκπαιδευτικό σύστημα, με σχολεία που απαρτίζονταν από ζώα. Αυτές οι ιστορίες υπήρχαν πολύ πριν αποδοθεί η φημισμένη φράση στον Αϊνστάιν και πιστεύεται ότι από εκεί προήλθε.
Μια από αυτές είχε δημοσιευτεί στη Boston Herald το Μάιο του 1946
“Μια φορά και ένα καιρό τα ζώα αποφάσισαν να πάνε στο σχολείο. Το πρόγραμμα σπουδών τους περιελάμβανε τρέξιμο, αναρρίχηση, πτήση και κολύμπι.
Η Πάπια ήταν πραγματικά πολύ καλή στο κολύμπι αλλά υστερούσε πολύ στα υπόλοιπα. Έτσι έμενε εκεί μετά το σχολείο κάνοντας ενισχυτική για να γίνει καλύτερη στο τρέξιμο και στο σκαρφάλωμα. Αλλά αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μείνει πίσω στο μάθημα της κολύμβησης που ήταν καλή.
Ο Αετός ήταν είχε πρόβλημα πειθαρχίας. Σκαρφάλωνε καλύτερα από όλους στο δέντρο αλλά χρησιμοποιούσε πάντα το δικό του τρόπο για να φτάσει εκεί.
Ο Λαγός ήταν ο καλύτερος από όλους στο τρέξιμο, αλλά αναγκάστηκε να παρατήσει το σχολείο επειδή ήταν αδύνατο να περάσει το μάθημα της κολύμβησης.
Ο Σκίουρος ήταν εξαιρετικός στο μάθημα αναρρίχησης, αλλά η δασκάλα του τον ανάγκασε να ξεκινήσει τα μαθήματα πτήσης από κάτω προς τα πάνω και όχι το ανάποδο. Τότε ο Σκίουρος εξουθενώθηκε και τελικά στην τελική βαθμολογία πήρε C στην αναρρίχηση και D στο τρέξιμο.
Οι Σκύλοι αναγκάστηκαν να διδαχθούν από τους γονείς τους το μάθημα του σκαψίματος, επειδή οι καθηγητές αρνήθηκαν να το εισάγουν στο πρόγραμμα σπουδών τους.
Στο τέλος της χρονιάς κατάφερε και αποφοίτησε μόνο ένα μεταλλαγμένο Χέλι, το οποίο μπορούσε να κολυμπήσει καλά, να τρέξει, να σκαρφαλώσει και να πετάξει λίγο.”
Αυτό είναι ένα αλληγορικό κείμενο για ένα εκπαιδευτικό σύστημα που προσπαθεί να τρέξει όλα τα παιδιά με μια ταχύτητα, να τα βάλει όλα στο ίδιο καλούπι με τη μάταιη ελπίδα να τα φέρει όλα στο ίδιο επίπεδο ομοιομορφίας.
Σκεφτείτε το λίγο με το παράδειγμα των ζώων. Τώρα είναι πιο ξεκάθαρο. Δεν είναι τρελό;
Αυτό που ξεχνάμε πολλές φορές σαν άνθρωποι, σαν γονείς ή σαν εκπαιδευτικοί είναι ότι κάθε άνθρωπος, κάθε παιδί έχει το δικό του πεδίο ιδιοφυΐας. Και αυτό είναι πολύ σπουδαίο. Αν το υποβαθμίσουμε προσπαθώντας να το μεταλλάξουμε σε κάτι που δεν είναι, τότε θα συνεχίσει να αποφοιτά πάντα, μόνο το μεταλλαγμένο χέλι…
ΠΗΓΗ
“Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είπε: «Όλοι είναι ιδιοφυΐες. Αλλά αν κρίνεις ένα ψάρι από την ικανότητα του να σκαρφαλώσει σε ένα δέντρο, θα περάσει όλη τη ζωή του νομίζοντας ότι είναι ηλίθιο.» Η ερώτηση που έχω εγώ για εσάς είναι «Εσείς σε τι πράγμα ακριβώς είστε ιδιοφυΐες;”
Η αναφορά αυτή παραπέμπει σε ένα μακροχρόνιο αλληγορικό πλαίσιο. Δηλαδή δεν είναι σωστό να κρίνουμε ένα ζώο, εστιάζοντας σε μια δεξιότητα που δεν διαθέτει αυτό το πλάσμα. Ένα ψάρι είναι εξειδικευμένο να κολυμπά εξαιρετικά, και η ικανότητά του να σκαρφαλώσει σε ένα δέντρο είναι ανύπαρκτη ή υποτυπώδης. Στον τομέα της εκπαίδευσης αυτή η αλληγορία έχει χρησιμοποιηθεί επανειλημμένα για περισσότερα από εκατό χρόνια. Ως εκ τούτου, αυτή η δήλωση είναι χτισμένη σε ιδέες που έχουν κυκλοφορήσει μεταξύ των εκπαιδευτών για πολλές δεκαετίες.
Από τότε βρέθηκαν πολλές παρόμοιες αλληγορικές ιστορίες για το παράδοξο εκπαιδευτικό σύστημα, με σχολεία που απαρτίζονταν από ζώα. Αυτές οι ιστορίες υπήρχαν πολύ πριν αποδοθεί η φημισμένη φράση στον Αϊνστάιν και πιστεύεται ότι από εκεί προήλθε.
Μια από αυτές είχε δημοσιευτεί στη Boston Herald το Μάιο του 1946
“Μια φορά και ένα καιρό τα ζώα αποφάσισαν να πάνε στο σχολείο. Το πρόγραμμα σπουδών τους περιελάμβανε τρέξιμο, αναρρίχηση, πτήση και κολύμπι.
Η Πάπια ήταν πραγματικά πολύ καλή στο κολύμπι αλλά υστερούσε πολύ στα υπόλοιπα. Έτσι έμενε εκεί μετά το σχολείο κάνοντας ενισχυτική για να γίνει καλύτερη στο τρέξιμο και στο σκαρφάλωμα. Αλλά αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μείνει πίσω στο μάθημα της κολύμβησης που ήταν καλή.
Ο Αετός ήταν είχε πρόβλημα πειθαρχίας. Σκαρφάλωνε καλύτερα από όλους στο δέντρο αλλά χρησιμοποιούσε πάντα το δικό του τρόπο για να φτάσει εκεί.
Ο Λαγός ήταν ο καλύτερος από όλους στο τρέξιμο, αλλά αναγκάστηκε να παρατήσει το σχολείο επειδή ήταν αδύνατο να περάσει το μάθημα της κολύμβησης.
Ο Σκίουρος ήταν εξαιρετικός στο μάθημα αναρρίχησης, αλλά η δασκάλα του τον ανάγκασε να ξεκινήσει τα μαθήματα πτήσης από κάτω προς τα πάνω και όχι το ανάποδο. Τότε ο Σκίουρος εξουθενώθηκε και τελικά στην τελική βαθμολογία πήρε C στην αναρρίχηση και D στο τρέξιμο.
Οι Σκύλοι αναγκάστηκαν να διδαχθούν από τους γονείς τους το μάθημα του σκαψίματος, επειδή οι καθηγητές αρνήθηκαν να το εισάγουν στο πρόγραμμα σπουδών τους.
Στο τέλος της χρονιάς κατάφερε και αποφοίτησε μόνο ένα μεταλλαγμένο Χέλι, το οποίο μπορούσε να κολυμπήσει καλά, να τρέξει, να σκαρφαλώσει και να πετάξει λίγο.”
Αυτό είναι ένα αλληγορικό κείμενο για ένα εκπαιδευτικό σύστημα που προσπαθεί να τρέξει όλα τα παιδιά με μια ταχύτητα, να τα βάλει όλα στο ίδιο καλούπι με τη μάταιη ελπίδα να τα φέρει όλα στο ίδιο επίπεδο ομοιομορφίας.
Σκεφτείτε το λίγο με το παράδειγμα των ζώων. Τώρα είναι πιο ξεκάθαρο. Δεν είναι τρελό;
Αυτό που ξεχνάμε πολλές φορές σαν άνθρωποι, σαν γονείς ή σαν εκπαιδευτικοί είναι ότι κάθε άνθρωπος, κάθε παιδί έχει το δικό του πεδίο ιδιοφυΐας. Και αυτό είναι πολύ σπουδαίο. Αν το υποβαθμίσουμε προσπαθώντας να το μεταλλάξουμε σε κάτι που δεν είναι, τότε θα συνεχίσει να αποφοιτά πάντα, μόνο το μεταλλαγμένο χέλι…
ΠΗΓΗ
RSS Feed